‘Ik huil de tranen van mijn moeder’

Beschrijving

In dit boek worden de 22 jongens die zijn omgekomen herdacht en wordt aan de hand van veertien gesprekken met kinderen van nabestaanden en oud-leerlingen een beeld geschetst van hoe de ramp doorwerkte op de eerste en tweede generatie. De ramp gebeurde anderhalf jaar ná, maar wordt ervaren in de context van de Tweede Wereldoorlog. Opvallend is het stilzwijgen. Soms veertig jaar lang. De zwaargewonde overlevenden van de ramp en de medeleerlingen die het zagen gebeuren dragen de ramp hun leven lang met zich mee. Psychosociale hulpverlening voor scholen, leerlingen en gezinnen bestond toen nog niet. Het zou veel leed hebben kunnen verzachten. Echter de veerkracht van bet6rokkenen is groot, maar tijd heelt zeker niet alle wonden. Vooral de tweede generatie – de kinderen die opgroeien in gezinnen, die mede door de ramp in diepe langdurige rouw gedompeld zijn of waar diepe angst heerst – lijkt er de meeste gevolgen van te ondervinden.