Het verdriet van de Zuiderzee – theatertekst

Beschrijving

De afsluitdijk. Een knap staaltje waterwerken waar de hele wereld van opkeek. Het zorgde voor veiligheid, betere verbindingen en nieuw land. Maar met de bouw stierf een zee. De theatertekst Het Verdriet van de Zuiderzee staat stil bij de gevolgen voor de mensen, de vogels en de vissen en bij de transformatie van het landschap en het water zelf.
Palingvisser Minne Minnes ziet met lede ogen aan hoe zijn broer Inne meebouwt aan de dijk die het einde van hun vissersbestaan zal betekenen. Grietje Bosker springt van enthousiasme blootvoets en met haar rokken omhoog, als eerste de modderige dijk over, nog voor die goed en wel gedicht is. Een beginnende boer zet alles op het spel om een vruchtbaar bedrijf op te zetten op het veranderende land. Ondertussen botsen jonge palingen hopeloos tegen de dijk aan en voeren de overgebleven zeehonden een heroïsche strijd om te overleven in het brakke water.
Aan de hand van verhalen over mensen en dieren die rond de Zuiderzee leefden wordt de heimwee naar een verloren zee voelbaar gemaakt en bezingt een koor van vogels een universeel en urgent thema: De onomkeerbare impact van het ambitieuze wroeten, graven, slopen en bouwen van de mens.